Giraud/Moebius

Tot het laatste moment behield ik mijn twijfels of Marokko wel zo’n goede plek was om te gaan zitten tekenen. Ik wist dat ik lichamelijk niet in staat zou zijn om veel en ver te sjokken en erg veel zin om in de zon te luieren of rond te toeren heb ik ook niet. Tekenen is de ideale smoes om het rustig aan te doen en ongemerkt dingen beter te bekijken. Het is ook een manier om afstand te scheppen tussen jezelf en het onderwerp zodat je niet zo snel meegesleurd wordt in haastige vooroordelen. Wat zou ik in vredesnaam in Marokko moeten tekenen? Landschappen? De zondag voor mijn vertrek ontmoette ik mijn oude academie vriendin en collega Eva voor lunch op een terrasje in de Bosboom Toussaintstraat. Zij had een boek van de tekenaar Moebius meegebracht. Ik ken Moebius als Giraud die het prachtige tekenwerk voor de Franse spaghetti cowboystrip Blueberry gemaakt heeft. Zij kende hem als tekenaar van psychedelische sciencefictionstrips. Hoe dan ook: Giraud/Moebius had voor het tekenen van de strip die ze mij liet zien ergens in de woestijn gezeten. ‘Kijk,’ zei ze. ‘Bijna alle situaties hebben een van boven naar beneden perspectief. Alsof hij ergens hoog bovenop zat.’ Die avond mailde ik Bert dat ik vanaf daken wilde tekenen. Of dat zou kunnen? Het leek mij een goed oogpunt om mee te beginnen. (15)