Ibn Khaldoun over heiligheid

Ibn Khaldoun (of Ibn Ghaldoen) noemt in zijn 14de eeuwse ‘Geschiedenis van de Wereld’, de Muqaddimah, drie gradaties van heiligheid. Op de hoogste trap staan de Profeten, gevolgd door de Heiligen. Op verre afstand daarvan staan op de derde plaats de Paranormaal Begaafden. Volgens hem kunnen gewone mensen zoals jij en ik nooit tot spirituele perceptie komen. Daarvoor is onze ziel te zwak. De Profeten, die altijd van onbesproken karakter en gedrag zijn, worden, buiten zichzelf om, door God gebruikt om de wereld kont te doen van Zijn intentie. Zij zijn begiftigd met een ‘geavanceerd bewustzijn’ en kunnen daardoor ‘wonderen’ verrichten. In de Oudheid heeft God mensen uit het Joodse volk uitgekozen als Profeet. Jezus was de laatste in die rij. Mohammed was de enige die niet van Joodse komaf was. Heiligen zullen nooit direct aangestuurd worden door God, maar kunnen wel kontact hebben met de Engelen. Zij hebben een inwaarts gerichte, intuïtieve intelligentie. Zij bereiken daardoor een ‘verheven’ status en worden daarvoor geëerd. Veel van de Paranormaal Begaafden daarentegen moeten met een korreltje zout genomen worden, volgens Ibn Khaldoun. Vaak zijn het oplichters, tovenaars en kwaadwilligen. Als ze al iets kunnen of doen dat ‘wonderbaarlijk’ is, of iets voorspellen dat ook werkelijk uitkomt dan is het een toevalstreffer. Toch bestaan er echter wel degelijk echte authentiek Paranormaal Begaafden. Het is dus oppassen geblazen. (29)